Ik zit soms zo te denken.
Een bekende Nederlandse uitdrukking luidt, dat dan de wal het schip maar moet keren. Als je iets probeert, wat niet gaat, dan zit er niets anders op. Meestal loopt het schip daar schade bij op, want schepen zijn niet gemaakt om door de wal gekeerd te worden.
Als de regering besluit van het gas af te gaan, terwijl het gasnet 15 maal meer energie transporteert dan het elektriciteitsnet, dan is het helder, dat het elektriciteitsnet te klein is voor de energiebehoefte van Nederland. Als je dan elektrisch rijden stimuleert, zonnepanelen subsidieert en warmtepompen voorschrijft, komt er vanzelf een moment, het elektriciteitsnet het niet meer aankan. Dat de wal het schip keert, het gaat gewoon niet.
Als je in 2003 een stikstofwet aanneemt, die meer dan 15 jaar voorbereiding heeft gehad en als je daarna geen stappen onderneemt om die wet dan ook daadwerkelijk uit te voeren, dan gaat er van alles fout. Waarom gaat het fout? Omdat we een regering hebben, die niet het land bestuurt, maar kiezers aan zich wil binden. Het gaat niet om het resultaat voor het land maar om het resultaat voor de politici. Houden zij hun baantje nog wel na de volgende verkiezingen?
En als dan een mevrouw van de Wal (nomen est omen?) met een stevig plan komt om nu het stikstof probleem eens daadwerkelijk aan te pakken, (geheel conform het regeer-akkoord), dan zie je de “ware politici”. Ze dreigen stemmen en dus positie kwijt te raken. Dan stemt de meerderheid ervoor om de kiezers in slaap te sussen. Dan moet er over de metingen, de modellen, de wetenschap en wat dies meer zij eindeloos in debat worden gegaan. Dan gaan de echte rand-opportunisten roepen, dat het woord stikstof niet eens in de wet voorkomt. Dan is het niet meer belangrijk wat de werkelijkheid is, nee, als de politici maar hun pluche mogen houden, mag het land wat hen betreft onbestuurbaar blijven.
Hoe krijgen we een kamer vol politici verkozen, die eindelijk eens voor het landsbelang opkomen?
Ik stel de vraag omdat ik denk, dat het antwoord ertoe doet.
